Johnny five

Johnny EV3

Johnny EV3

Goldsun, Member, MOC 0 , , , ,

Ci którzy mnie już trochę znają, to wiedzą, że moim ulubionym robotem filmowym, jest „Numer pięć” („Johnny five”) z filmów „Krótkie spięcie”.

Sam się już zgubiłem w liczeniu: ile jego wersji zbudowałem.:-)

Poniżej model, zbudowany jako modyfikacja zestawu 31313 (prawie).

Model jaki jest – każdy widzi. 🙂 Jeśli ktoś nie zna oryginału, to polecam film, albo przynajmniej zdjęcie :

Model powstał (prawie) wyłącznie z klocków dostępnych w zestawie 31313. Jedyna rzecz pochodząca spoza tego zestawu to … kabelek. kabelki do połączenia funkcjo z kostką mają różną długość. I brakło mi długości kabelka do silnika w tułowiu – wymieniłem go na dłuższy, pochodzący z innego zestawu. Jednakże, gdyby ktoś chciał zbudować takiego Johnny’ego z pojedynczego zestawu 31313, to i tak się da – wystarczy zamontować kostkę „do góry nogami” – wtedy długości kabelków pasują, ale trochę traci się na estetyce’ 🙂

Funkcjonalność w związku z ograniczeniami, wynikającymi z użycia tylko klocków z jednego zestawu jest dość mała.

Dwa silniki służą do poruszania się. Każdy niezależnie może sterować pojedynczą gąsienicą, więc robot może jechać po prostej lub skręcać.

Trzeci silnik służy do „machania rękami” i kręcenia głową. Funkcje te są połączone ze sobą, Czyli mamy jednocześnie jedno i drugie. Ręcę są połączone cięgnami, więc przy podnoszeniu rąk w ramionach, jednocześnie rusza się też łokieć oraz otwierają/zamykają się „palce”.

Jedyny podłączony czujnik jest w „oczach”. Przy zbliżeniu jakiegoś przedmiotu do oczu (np. przy próbie uderzenia”, robot się cofa, podnosi ręce, kręci głową, krzyczy, że jest żywy „I am a life”, po czym powraca wszystkim do stanu poprzedniego (opuszcza ręce, odkręca głowę i podjeżdża s powrotem na miejsce w którym stał). Nie ma tu jakiejś większej filozofii, a program składa się z kilku raptem bloków.

Czujnik na ramieniu ma „udawać laser”, ale jego już nie podpinałem (znowu byłby problem z długością kabelka). Nie jest również napędzane niczym jego podnoszenie, lub chowanie – można tylko „ręcznie”. 🙂

Krótki filmik z funkcjami w działaniu:

 

 

 

 

Johnny 6 wersja rzeszowska

Johnny 6 wersja rzeszowska

Bez kategorii, Goldsun, MOC 0 , , , , ,

Z kronikarskiego obowiązku przedstawiam (z kilkumiesięcznym opóźnieniem) kolejną wersję Johnny’ego 6 – dla tych których na wystawie nie było – wersja 7 (czyli Rzeszowska).
(Wszystkie zdjęcia są linkami do większych wersji)

Jakby ktoś chciał porównać, to wersja poprzednia (Krakowska) jest dostępna tutaj.

Może nie widać tego od razu, ale większość została całkowicie przebudowana.
Podstawowe zmiany w porównaniu do poprzedniej wersji:
– zamiast demultipleksera – dwie kostki NXT (demultiplekser działał, ale za dużo mocy traciłem na wyjściu)
– zaprojektowana i zbudowana całkiem od nowa obrotnica (poprzednia działała słabo)
– przebudowane gąsienice (żeby kształt bardziej odpowiadał oryginałowi)
– przebudowane ramiona (żeby zwiększyć funkcjonalność)
– dociągnięty napęd do poruszania powiekami

Co zostało bez zmian:
– kształt głowy
– dłoń prawa
– dłoń lewa (chociaż zbudowana od nowa na szybko w Rzeszowie)

No to po kolei 🙂



Głowa:

      – podłączone zamykanie/otwieranie oczu/powiek

 

      – przygotowane, nie podłączone kręcenie głową

 

      – przygotowane, nie podłączone skrzywianie głowy



Tułów:

      – tym razem bez schylania, chociaż był wyciągnięty i przygotowany napęd

 

    – przebudowany całkowicie na TechnicBricki zamiast liftarmów które były poprzednio a przy ciężarze całości w niektórych miejscach się wyginały

    – nowa obrotnica – skręcanie tułowiem



Gąsienice:

    – napędzane dwoma silnikami XL, zawsze jeden pcha, drugi ciągnie obydwie gąsienice po jednej stronie



Ramiona:

      – podpatrzone u Piotrka podnoszenie ramion w bok – siłownik śrubowy kręcący ramieniem na obrotnicach

 

      (one robią tylko za wzmocnienie)

 

      – kręcenie ramieniem w barku – wymaga dalszego wzmocnienia, mam pomysł na użycie równolegle dwóch dużych obrotnic

 

      – łokieć – banalne, siłownik śrubowy załatwia wszystko

 

      – nie podłączone kręcenie nadgarstkiem – mała obrotnica

 

      – nie podłączone wyginanie nadgarstka w pionie – dwa małe siłowniki śrubowe, da się zrobić na czterech siłownikach wyginanie nadgarstka w dowolnej płaszczyźnie

 

      – zaciskanie palców – znowu dwa małe siłowniki śrubowe + łańcuchy, które powodują „zwijanie się” palców a nie tylko proste składanie/zaciskanie

 

    – druga ręka taka sama jak w Krakowie – czyli 4 palce właśnie zaciskające się „prosto”


Pilot:

      4 piloty IR

 

    1 kostka NXT z 3 silnikami sterująca silnikami w lewej lub prawej kostce NXT w modelu.

Sterowanie:

      1 wieża:

 

      – lewa gąsienica

 

      – obrót tułowia

 

      2 wieża:

 

      – prawa gąsienica

 

      – gotowe do podnoszenia tułowia

 

      3 wieża:

 

      – obracanie prawym barkiem

 

      – podnoszenie w bok prawego ramienia w barku

 

      4 wieża:

 

      – obracanie lewym barkiem

 

      – podnoszenie w bok lewego ramienia w barku

 

      1 NXT:

 

      – lewy łokieć

 

      – lewe palce

 

      – zamykanie oczu

 

      2 NXT:

 

      – prawy łokieć

 

      – prawe palce

 

    – miał być prawy nadgarstek


Co w następnej wersji:

      – wzmocnić obracanie w barku

 

      – użyć EV3 z 4 silnikami do prawej ręki (łokieć, palce, nadgarstek skręcanie, nadgarstek wyginanie)

 

      – użyć NXT do lewej ręki (łokieć, palce, nadgarstek)

 

      – użyć switchy do wyboru czy sterować głową czy rękami przy pomocy 2 wież IR i 6 switchyPF

 

      – lewy bark / – zamykanie oczu

 

      – lewy bark / – prawy bark

 

      – prawy bark / – skręcanie głową

 

      – sterowanie switchami

 

      – następnym razem pojedynczy silnik będzie napędzał pojedynczą gąsienicę, bo ruszają się nie równo co powoduje regularne blokowanie nawzajem

 

      – przywrócić schylanie się 🙂

 

      – pierwsze czujniki z NXT 🙂

 

      – zabudować kostki NXT tak, żeby mieć do nich większy dostęp 🙂

 

    – wzmocnić obrotnicę (tułów), bo podczas transportu jeden z klocków z obudowy wpadł do środka i dlatego się słabo kręciła, a żeby się do niej dostać, trzeba rozebrać prawie cały model 🙁


Filmu nie ma i nie będzie. Ci co byli w Rzeszowie mogli usłyszeć, że dokładnie przed wgraniem programu do kostek NXT mój komputer zastrajkował i przestał z kostkami rozmawiać.
A niestety dostęp do podłączenia kabelka wymagałby rozłożenia ramion, a podłączanie ich zajmowało mi zazwyczaj około pół godziny 🙂
W dodatku zirytowało mnie to maksymalnie, bo jeszcze chwilę wcześniej testowałem działanie ramion sterując nimi ręcznie z komputera i działały!
W związku z czym na otwarciu Johnny ruszał tylko trochę rękami (to co szło z wież IR) – zazwyczaj reagował na sterowanie Terminatorem przez Piotrka :-).
Potem przestała działać również obrotnica (jak go rozebrałem już w domu – okazało się, że jeden tile 1×4 z obudowy wpadł do niej – dlatego się zablokowała.
Dla odmiany dostęp do obrotnicy wymaga praktycznie rozebrania całego robota.
A jeszcze bardziej dla odmiany w napędzie jednej z gąsienic jedna z zębatek się wysunęła i blokowała ruch – podejrzewam, że podczas transportu, bo od poskładania go w Rzeszowie miałem z nimi problemy.
Większość zmian w porównaniu do poprzedniej wersji była na plus – jedyna zmiana na minus to zdecydowanie gorsze możliwości „szybkiego serwisowania” – z drugiej strony było to spowodowane wzmocnieniami jakie porobiłem, żeby cały robot nie miał problemów ze stabilnością zwłaszcza tułowia i ramion.

Galeria Brickshelf działa, Wip jak się zmoderuje

P.S. Świetnie, że udało się spotkać z Piotrkiem i jego Terminatorem 🙂
Przy okazji moim zdaniem wyszło, że mamy jednak odmienne filozofie budowania 🙂
Ja staram się mechanizmy ukrywać – Piotrek na odwrót 🙂
Ja buduję w docelowej skali 1:1 lub 1:1.5 – Piotrka Terminator jest w 1:2 🙂 (tak licząc „na oko”).
Piotrek pakuje wszystko w jak najmniejszą przestrzeń – ja mam zawsze w miarę sporo luzu jeszcze 🙂

P.S.2. Przypomniało mi się – zawaliłem i tym razem go nie zważyłem, ale stawiam, że przekroczyłem 10kg, może nawet 11kg 🙂 – ale technicbricki dają tutaj radę 🙂

P.S.3. I jeszcze- miał być większy, ale w związku z tegorocznym BOPem :-> musiałem go obniżyć – wyszedł napakowany w barach – lepiej niż Arnold 🙂

Johnny 6 wersja krakowska

Johnny 6 wersja krakowska

Goldsun, MOC 0 , , , , , ,

Witam wszystkich tych którzy pierwszy raz i tych którzy już … widzieli „to cuś” 🙂
Dla tych którzy nie widzieli, zacznę od zdjęcia zanim zaczną czytać mój elaborat 🙂 (niech mają równe szanse 🙂 )

 

W kwestiach historycznych
Dawno, dawno temu (w latach 80tych i wcześniej) powstało trochę różnych filmów S-F.
Wiele razy w tych filmach pokazywane były „roboty”.
Niestety najczęściej wyglądały jak:
– człowiek ubrany w coś imitujące robota
– puszka/odkurzacz z wystającym czymś (nie wiadomo po co)
Aż wreszcie, pojawiło się światełko w tunelu i filmowcy nakręcili „Krótkie spięcie” (Short circuit). Jak dla mnie po raz pierwszy pojawił się tam robot, który wyglądał jak robot 🙂
I chyba nie tylko ja tak uważam, bo fanów na całym świecie ma do dzisiaj.
Właściwie robotów było kilka (pięć) ale tylko jeden z nich grał główną rolę 🙂
Co do całej historyjki odsyłam do obejrzenia – IMHO do dzisiaj się to fajnie ogląda.

Dodam jeszcze, że widziałem już kilka wersji „numeru piątego” zbudowanego z Lego, w tym jeden oparty o dwie kostki NXT. Ja jednak chciałem zrobić swoją wersję. która będzie „moim hołdem” 🙂

Budowa
Mniej więcej 3 lata temu powstała pierwsza wersja. Wszystko było poruszane ręcznie (bez PF-ów). Poruszały się tylko gąsienice, ramiona i łokcie. Miał jakieś 50cm wysokości.
Wtedy powstała głowa, która od tamtej pory doczekała się najmniejszej ilości zmian 🙂

Jako ciekawostkę dodam jeszcze, że w drugiej wersji dodałem pierwszy silnik PF, który poruszał rękami, a co ma się ruszać i w której ręce ustalałem przy pomocy skrzyni biegów z 8880 🙂
Jako ciekawostkę nr.2 dodam, że tylko pierwsza wersja była jakoś zbliżona do MT (np. miała laser na ramieniu), później już stwierdziłem, ze to „zbytek” i jeśli zrobię to tylko jak już naprawdę wszystko inne będę miał dopracowane 🙂 W związku z czym ten robot jest jak dla mnie „tylko inspirowany” Johnnym 5 a nie ma być jego kopią.

Plan

Mniej więcej rok temu zacząłem budować szóstą (aktualną) wersję.
Wersja ta od samego początku nie miała być i nie jest ostatnią. Docelowo chcę całość/większość elektroniki przerobić na sterowanie z NXT, tak, żeby go jak najbardziej usamodzielnić. Ale to jeszcze kilka lat przede mną 🙂

Aktualna wersja miała przede wszystkim mieć za zadanie
– wyłapać wszelkie problemy jakie wyjdą mi z mechaniką przy tak dużym modelu – to zadanie powiedziałbym że zostało spełnione w 200% bo dalej jeszcze wszystkich problemów nie rozwiązałem 🙂
– później doszło zadanie 2 – być gotowym na wystawę w Krakowie 🙂 – to udało się tylko częściowo, bo wprawdzie model „wygląda” ale z „funkcjonalnością” jest już gorzej 🙁

Jeśli chodzi o funkcjonalność to planowałem:
– niezależne gąsienice – są i działają – wymagają jak dla mnie minimalnych poprawek w działaniu tylko. Gąsienice są oparte o technicowe, duże ogniwa. Każda strona jest napędzana przez dwa silniki XL z których zawsze jeden ciągnie, drugi pcha 🙂

– obracanie korpusem – jest i w miarę działa, chociaż stanowi problem ale już wiem co muszę pozmieniać – napędzane przez 2 silniki medium
Od samego początku chciałem ją oprzeć o koła z oponami, bo obawiałem się, że przy tym ciężarze będzie problem z kręceniem. Problemu z kręceniem nie ma, ale opony są za miękkie i korpus „się kiwa” 🙂

– podnoszenie korpusu – na razie może z 5cm, ale zawsze coś 🙂 – napędzane przez 2 silniki medium. Tu też nastąpiła zmiana (w mojej galerii w WIPach widać, że korpus był wyższy o kilkadziesiąt centymetrów), ale przy podnoszeniu/opuszczaniu za bardzo zmieniał mi się środek ciężkości i na razie go „skróciłem”.

– ręce z poruszaniem w: ramieniu, łokciu, nadgarstku i palcach/pięści – z tym jest najgorzej, ale to w ogóle dłuższa historia 🙂
Ponieważ na „dół” zużyłem już 4 kanały z dwóch pilotów, więc postanowiłem do rąk znowu zbudować, nie tyle „skrzynię biegów” co „demultiplekser” 🙂
Zasada działania demultipleksera:

A tak wygląda zbudowany (o ile coś widać, bo jest w miarę „spakowany”)

Do demultipleksera użyłem:
– 3 silników medium do ustalania adresu wyjścia
– 1 silnika XL do napędzania

Dodatkowo po pewnym czasie stwierdziłem, że przydałoby się wiedzieć „jaki adres jest ustawiony” czyli „czym za chwilę poruszę”. W związku z tym:
– podłączyłem obracanie głowy, tak, żeby zawsze patrzyła na rękę którą będę ruszać
– wyciągnąłem dwa żółte wskaźniki (te obok „Nr”)

Generalnie cały mechanizm jest „schowany” w klatce piersiowej pod tabliczką „Nr.6” 🙂

Kolejna ciekawostka: lewe ramię to „nowsza wersja” – wzmocniona ramkami i kombinowałem już jak zrobić przeciwwagę dla reszty ręki, żeby się łatwiej podnosiło. Sęk w tym, że kształt mi się zdecydowanie mniej podoba niż prawego, które powstało prawie rok temu (jako jedna z pierwszych części aktualnej wersji) i zdecydowanie bardziej przypomina „ramię” niż lewe.

Od klatki piersiowej odchodzi w obydwie strony po 4 niezależne napędy. Kolejnym problemem na który trafiłem, było, przepuszczenie ich, dalej niezależnie przez obrotnicę w ramieniu. Tu przyznaję się zastosowałem rozwiązanie użytkownika BlueShinyApple pokazane na Eurobricksach 🙂 Chociaż trochę je zmodyfikowałem/wzmocniłem.

Wersja oryginalna:

Duże siłowniki odpowiadają za podnoszenie/opuszczanie łokcia. Przez łokieć już przechodzą tylko dwa napędy, więc było prosto (łokieć jest w środku otwarty, więc mechanizm „widać” 🙂 (a zdjęcia nie mam 🙁 )

Dłonie wykonałem celowo dwie różne (i na pewno w przyszłości też będą się różnić).
Obydwie się kręcą w nadgarstku.

Jedna jest w miarę prosta

Chociaż już zdążyłem ją ostatnio „odchudzić”, bo wcześniej była „ładnie zabudowana” (ale przez to ciężka)

Z drugą dłonią kombinowałem bardziej. dwa małe siłowniki otwierają/zamykają pięść (zginają palce). Dodatkowe dwa małe siłowniki „zginają” dłoń w nadgarstku. Na razie tylko w pionie, ale już testowałem i w poziomie też mogę zrobić, więc jest szansa, że następnym razem już nadgarstek będzie „jeszcze bardziej giętki”. Jedynie jeszcze nie podłączyłem tego do jakiegoś silnika (już mi brakło :-), chociaż mam pomysł jak to spróbować rozwiązać)

Wszystko jest zasilane z 3 BBoxów, 4 wież Ir (dwie obok gąsienic, dwie chwilowo na plecach, ale wcześniej były „w klatce piersiowej” pod demultiplekserem – dopóki nie skróciłem korpusu):
– 1 wieża na lewą gąsienicę i obracanie tułowiem
– 1 wieża na prawą gąsienicę i podnoszenie/opuszczanie tułowia
– 2 wieże na demultiplekser

Dodatkowo (dla lansu 🙂 ) światełka w oczkach i „ustach” 🙂
Całość waży 8kg (4.5kg dół, 3.5kg ramiona, ręce, głowa – to też jest problem do rozwiązania)
Aktualnie jest wysoki na 95cm (wyprostowany), w barkach szeroki na 65cm, w podstawie szeroki na 40cm, długi na 40cm.

Przyszłość
Jak pisałem – to nie jest ostateczna wersja.
Myślałem, że następną już spróbuję „zNXTować”, ale chodzi mi po głowie, spróbować zmienić demultiplekser na dwa serwa z Crawlera i sprawdzić jak to wtedy wyjdzie.
Na pewno wiem, ze muszę przebudować obrotnicę i ramiona.
Kiedyś dawno chciałem poruszać „brwiami” i opcja ta dalej jest „do zrobienia”, tym bardziej, że same brwi są „gotowe” trzeba do nich tylko podciągnąć „skądś” napęd 🙂
Jak znam siebie to jeszcze pewnie kilkanaście razy go pozmieniam, więc możecie się spodziewać jeszcze iluś wersji (niekoniecznie tylko 1 z NXT) 🙂

P.S.6. Cała galeria na BS chociaż wiele więcej tam nie ma (poza może zdjęciami z wcześniejszej budowy)